gelmek varmış. Dicle’den Elmas’a geçmek varmış.
Hayat işte…
Buralara Güzel atlar ülkesi derlermiş eskiden,
şimdilerde ise o atlardan eser yok. Onların
yerini atv’ler almış. Bana sorarsanız buranın adı
güzel bulutlar ülkesi olmalı. Her an her dakika
gökyüzündeki bulutlar hoş bir seda ile salınıp durur
buralarda. Işık huzmeleri bir o vadide bir bu vadide
görünüp kaybolur; hele yağmur yağdı mı gökkuşağı
şenliği başlar. Doğanın eşsiz dansının şahidi olursunuz
buralarda. Yani bütün numara peri bacaları ile
gökyüzü arasındadır aslında hissedene tabii…
Yeryüzü halkı ise ikiye ayrılır: Bu durumun
farkında olanlar ve olmayanlar. Gözü ve gönlü göğe
dönüklerle yere ve dünyaya dönüklerin farkını ise
onlarla karşılaştığınızda çok iyi anlarsınız. Aslında
yaşamın da insanın da özü budur. Huzuru arıyorsa,
çevrendekilerin gözü, gönlü, sözü nereye neye dönük
bir bakmalı, göğü sevenleri dost yapmalı insan…
Şayet kendini bilmek, kendini bulmak, kendini
keşfetmek isteyenlerdenseniz, tam buradan
Kapadokya’dan yine yeniden başlayın hayata, tam da
burada sıfırlayın kilometreyi…
Ezcümle; bir fırsat yaratıp gelin bu güzel diyara
göze de söze de gönle de şifa olur buralar…
AYIN SÖZÜ
Neyi arıyorsan O’sun sen.
Hz. Mevlâna