Sevmek cesarettir. Uzaklaşmaktır yalandan,
riyadan. Bencilliği hiçe saymaktır kanımca.
***
İnsan sevince; sevdiğine bütün varlığı ile teslim
olmamışsa, yeteri kadar sevmemiş demektir.
Sevmek var olmaktır bir bakıma, derinden bakılınca
yokluğa benzer. Bütünleşmektir sevmek. Çok seven
eksildiğini zanneder, oysa çoğalmaktadır bir çığ gibi
büyümektedir. Sevmek bir kazanç, bütün kayıplarımıza
bedeldir. Bir an gelir; her şeyi onunla değerlendirmeye
başlarız. Kabımıza sığmayız. Şarkılar söylemek, naralar
atmak gelir içimizden.
Sevmek alışveriş değildir. En değerli şeydir belki,
ama karşılığında hiçbir şey alınmaz. Sevginin bedeli
yine sevgiyle ödenir, parayla değil. Sevilmekse;
sevmenin armağanıdır ancak karşılığı değil. Bir sevgiye
eş bir başka sevgi olamaz. Çünkü her sevgi birbirinden
büyüktür. Tartılamaz, ölçülemez. Sevgi gram değildi
çünkü.
Sevgi; dudak değildir, göz değildir, saç değildir.
İçki değildir, içemezsiniz fakat her şeyden güzeldir
sarhoşluğu. Sevginin karşısına geçip seyredemezsiniz,
çünkü manzara değildir, tablo değildir, heykel değildir.
Okuyamazsınız çünkü kitap değildir, çözemezsiniz
çünkü bilmece değildir. Siz ağladıkça o güçlenir sizin
kalbinizde.
Sevmek neydi? Bakıp büyüten, koruyup kollayan,
sahip çıkan, yanındaki üşüdüğünde senin de kalbinin
üşümesiydi. Seni her an birinin düşünmesiydi.
Sevildiğinin bilinmesiydi sevmek.
Sevgi her çağda her devirde mutlak var olmuştur.
Fakat artık öyle içten öyle duygulu aşklar, sevgiler yerini
günübirlik aşklara bırakıverdi malesef.
Sevgiyle kalın…