Bayram kelimesi telaffuz edilince, yüreğimi hep
derin bir heyecan kaplar nedense…
***
Bayramlar artık bizim özlediğimiz bayramlar
değil artık. Maalesef çocuklarımız bizim yaşadığımız
tatları alarak yaşamıyorlar bayramı. Bizim
bayram hikayelerimizi dinlemekten de sıkılıyorlar.
Bayramdan önce sadece bir telefonla geçiştirilen
kutlamalar, çocuklarımıza bayramın gerçek anlamını
hissettirmekten çok uzak. Heyecanla bayram sabahını
beklemenin, evde aile bireylerinin kendi aralarında
bayramlaşmasının, büyüklerin ellerini öpmenin,
harçlıklar alındıktan sonra komşu çocuklarıyla
sokağa çıkmanın kapı kapı dolaşıp harçlık ve şeker
toplamanın nasıl bir duygu olduğunu yaşama imkanı
bulamıyorlar günümüz çocuklarımız.
Şimdiki bayram günlerinde alışveriş merkezlerinde
kurulu oyun alanlarında, her an ulaşabildikleri
eğlenceyle büyüyen çocuklarımız bizim anılarımızı
dinlemekten sıkılıyorlar. Bizim bayramlarımız onlar için
hiçbir anlam ifade etmiyor artık.
Artık bayramların sadece adı bayram. Günümüzde
gerçekten eski bayramlara benzeyen fazla bir şey
kalmadı. Bayramın değişmeyen tek tarafı çocuklar
açısından alacakları hediye ve harçlıkları.
Popüler kültürle beraber bayramlarımız da
değişti. Popüler, aslında en bilinen anlamıyla
gösterişli bir vitrin demek. Ancak günümüzde
anlamını yitirmiş, birçok insan tarafından beğenilen
ya da seçilen anlamını kazanmıştır. Popüler kültür
bu anlamıyla bize pek çok şeyi kubul ettirmektedir.
Popüler kültür artık tüketimle beraber
bayramlarımızın anlamını da değiştirdi. Şimdi
bayram demek; bol bol alışveriş ve bol mutsuzluk
demek. Eskiden küçücük hediyelerle mutlu olan
insanlar artık hep daha fazlasını, hep daha lüksünü
istemekte ve tüketimin artmasıyla doğru orantılı
artan bir doyumsuzluk ve mutsuzluk yaşamaktadır.
Bu özel günlerin tekrar eski tat ve güzellikleriyle
beraber kazanılması dileğiyle…
Nice bayramlara…