Hepimizin hayatına nicedir sirayeteden cep telefonları, mail kutularımızsosyal medya hesaplarımızda aşinaolduğumuz bir buton vardır ya “TümünüSil“ işte hayata da biraz o taraftan bakmaklazım kanımca. Geçmişten gelen negatifzehirleri, duygusal yükleri boşaltmak lazımki rahat yol alabilelim. Sorunları süpürmek,temizlemek insanoğlunun aklıselim birşekilde hareket etmesini sağlar çoğu zamanama nedense o süpürülüp temizlenmesigereken olaylar ve kişiler bir çöp yığınıgibi arka bahçemizde yığılır kalır. Nasılsagörünen ön bahçedir ya aslında hep o önbahçe ile övünür dururuz ve çevremizesahte şahane bir sunum yaparız. Hele ki,sosyal medya hesaplarında: “Bakın benne kadar mutluyum, bakın ben ne kadarşahane ve kusursuz bir insanım” pozlarıverir dururuz, oysa aklımız çıkar biri yada birileri bizim arka bahçemizi görecekdiye. Bir de o paylaşılan sözlere bakalım,herkes evliya herkes bu hayatın sırrınıçözmüşçesine bir hal içindedir. Eee o zamanneden bu kadar ahlaksızlık? Neden bu kadarkötülük hüküm sürüyor? Neden herkesherkesin pençesinde sanki tüm bu kaosuhuzursuzluğu uzaylılar yaratıyor.Nicedir düşünürüm oysa nasıl ağar biryük nasıl ağar bir kişilik bozukluğudur bu…Hayat zor cümlesini de zorlaştıraninsanoğlunun bu ikiyüzlülüğü kendi ilebarışık olamamasıdır ya aslında…Velhasıl kelam Bab’Aziz filiminde birmeczup karakter vardır elinde süpürge camikapısında ve sürekli şu sözü söyler “Ruhunlasüpür sevgilinin kapısının önünü, ancak ozaman onun aşkı olursun.”Bizler daha kendi arka bahçeleritemizlemekten acizken daha çok ama çokyolumuz var sevgilinin kapısına gelmeye…