Bazı günler insanın yazacak söyleyecek ne çok şeyi oluyor bazı günler ise sükûnet içinde sessiz geçsin günler istiyor. Bu ay da o sükûnet içindeki günlerden bir gün… İşte onun için sadece bir menkıbe paylaşıp sessizce köşeme çekileceğim. İyi kalpli ve güzel ahlaklı bir insanın mutlak mükâfatlandırılacağı bir dünyadır burası aslında. Her ne kadar kötü kalpli ve kötücül insanların genellikle hem maddi hem statü olarak zevk-i sefa sürdüğü görülse dahi bu durum zahiridir ve her şeye dünyevi bakanların müthiş bir yanılgısıdır. Gelelim menkıbemize: Efendim dönem Hz. Ömer’in halifelik devri ve bilindiği üzere her hali ile adaletin simgesi, güneşidir O. O’nun güzel adetlerinden biri de geceleri halkın selameti için sokak sokak gezmesiymiş. Yine öyle bir gece, Medine sokaklarında tek başına dolaşmaya, şehri kolaçan etmeye çıkmış Hazret. Bir sokaktan geçerken süt satıp geçinen anne ve kızının konuşmasına şahit oluyor. Anne, kızından süte su katıp satmasını istiyor. Kız ısrarla teklifi geri çeviriyor ve sonunda annesini kırmadan şu cümleyi söylüyor: “Anneceğim! Halife’nin süte su katmama emrini duymadın mı? Nasıl hile yapabiliriz? Kötü bir iş bu.” diyor. Fakat anne fikrinde ısrar ediyor ve: “- Kızım! Bizim burada süte su koyduğumuzu halife nereden görecek, nereden bilecek ve nasıl işitecek?” diyerek kendince kızını ikna etmeye çalışıyor. Fakat imanı bütün kızcağız bu cevaptan asla hoşnut olmuyor. Süte su katma işini asla doğru bulmuyor. Böyle bir hileyi kalben hiç kabul etmiyor. Annesinin gönlünü kırmadan doğru bildiğinden de vaz geçmeden, dürüstçe ve güzel ahlakının yansıması olarak da şöyle diyor: “- Anneciğim! Bu yapılanı bu saatte Halife Ömer görmüyorsa da Allah görüyor.” Hz. Ömer ise tüm olan biteni duyuyor, güzel ahlaklı ve imanı bütün bu kızcağızın cevabından pek hoşnut oluyor. Dürüstlüğüne hayran kalıyor. Ruhunda taşıdığı bu imanın bir mükâfatı olarak onu oğlu Âsım’la nikâhlıyor. Velhasıl iyi ile kötünün, helal ile haramın farkının idraki içinde olmak hepimize nasip olur inşallah. Lakin unutmayalım ki, yaptığımız, söylediğimiz her işin her sözün bir sahibi vardır. Kişi, o sahibi unutursa kendi acizliği içinde kaybolur gider, şayet unutmaz iyilik ve güzellikten yana olursa, her daim o kalbi dünyaya değil Yaradan’a dönük olur. Kıssadan hisse “Allah görür “… Kendime Notlar * Kim ne derse desin kim ne düşünürse düşünsün yalnız kalma pahasına dahi dürüstlüğünden kimse için taviz verme. * İyi ile kötünün idraki içinde ol. * Dünya hayatına meyil eden nefisler zarar içindedir. * Sen sen ol Rabbini asla unutma. O gören, O bilendir.