Bu bayramda böyle olsun, adı da çocukluğumuza sevgi duruşu olsun…
Bayramlar ıssızlaşırsa, bayramlar yalnızlaşırsa, bayramlar mahzunlaşırsa diye düşündünüz mü hiç. Aslında çoğumuz bayram sevinçlerimizi, neşesini çocukluk anılarımıza yazmışızdır. Her bayram oturup oturup onları okur dururuz. Hani derler ya “Ahh nerede o eski bayramlar?” O hesap yani. Hele zaman ilerledikçe bu anılar iyice belirginleşir. Yaş aldıkça o siyah beyaz anılar silinecek, flulaşacak sanırız ama gün geçtikçe daha da renklenir, capcanlı duruverir karşımızda… Kim bilir belki bir çoğumuzun aile büyükleri terk-i diyar ettiler bu fâni dünyayı, göçüp gidenler kadar dünyaya merhaba diyen yeni canlar da katıldı kimimizin yaşamına. Kimimiz anne-baba, teyze, amca, dayı, anneanne, dede bile oldu. Ama o özlenen çocukluk bayramlarımız hep bizimle kaldı. Yani hep bir yanımız çocuk kaldı… İşte yine bir bayram sabahına uyanacağız Allah nasip ederse. Ülkemin şehirlerinde kasabalarında köylerinde bir bayram telaşı heyecanı… Bayram namazıydı, selamlaşmalardı, aile ziyaretleriydi, mutfaklarda baklavalar börekler ikramlıklardı derken, kim bilir kaç bayramımız daha kalacak, kutlanacak. O yüzdendir ki bayramları ıssız, bayramları yalnız, bayramları mahzun bırakmamalı insan… O yüzden her bayram, hem özlenen çocukluğumuza bir sevgi duruşudur hem kaybolmaya yüz tutmuş insanlığımıza bir saygı duruşu…
Her bayramı tertemiz çocuk sevinci ve kalbi ile yaşayabilmek dileği ile… Hayırlı bayramlar olsun hem sizlere hem çocukluğumuza…