ZARA ile Zamanın Ritmi
Hayat…
Farklı hayaller kurarken sen,
başına gelen hayat…
Konuştuğun her
şeyin, zamanda dondurulup,
yeme vaktin gelince
buzluktan çıkarılıp ve hatta
mikrodalgada ısıtılıp önüne
konulan sözlerin…
Eleştirdiğin ne varsa, çok
geçmeden yaptığın…
“Acelesi yok ya” derken
anlamadığın bir hızla geçen
senelerin…
“Aslında öyle biri değil o”
diyerek kendini külyutmaz
sanan ama faka basan
kendin…
Kendine yalan söyleyen sen…
“Yahu Sen kafanı vurup
öğrenmişsin, ben de
toslamak istiyorum diyen”
cüretkârlığın…
Zaman hepimize adil…
Çok geçmeden nasihat
ederken buluyorsun kendini.
Yüreğini acıttılar, kalbini
kırdılar çünkü…
Yutamayacağın, boyundan
büyük lafları ağzına tıkadılar
çünkü…
Şekilden şekile sokmaya
çalıştılar…
Olmadığın biri gibi
olmadığın için hesap
sordular çünkü…
Duyguların önemi yoktu,
şablonlara uymalıydın
çünkü…
Hâkim onlardı, sen hep
suçluydun çünkü…
Masum bir yanın yoktu, hep
kurnazdın çünkü…
Zaman adildir…
Acıttığın yerden acıyacaksın
çünkü…